Sprawozdanie z badań aktywności przeciwdrobnoustrojowej miodu wielokwiatowego (z dużym udziałem rzepaku) metodą nieakredytowaną
Badanie przeprowadzone zostało w Instytucie Technologii Mikrobiologicznych w Turku, w czerwcu 2020 r. Miodobranie zaś odbyło się 23 maja 2020 r. Celem badania był screening aktywności biologicznej miodu pszczelego wielokwiatowego w stosunku do wybranych patogenów żywności jako wstęp do opracowania możliwości wykorzystania miodu pszczelego do konserwowania niektórych artykułów żywnościowych.
Oznaczenia dotyczyły sprawdzenia jak miód wpływa na rosnące w pobliżu kolonie takich wskaźnikowych bakterii bądź drożdży jak:
1. Staphylococcus aureus ATCC 29213
2. Bacillus subtilis ATCC 6051
3. Listeria monocytogenes ATCC 19118
4. Pseudomonas aeruginosa ATCC 10145
5. Candida albicans ATCC 10231
Metodyka opierała się na rozcieńczeniu miodu jałową wodą destylowaną do stężeń 25%, 50% i 75% a następnie przeniesieniu kilku mikrolitrów mieszaniny o odpowiednim stężeniu w sposób sterylny do tzw. studzienek (wyciętych otworków) w podłożu bakteriologicznym (na płytce Petriego), zaszczepionym inokulum odpowiedniego drobnoustroju. Tak przygotowana płytka była inkubowana w 37 st. C przez 24 godziny. Po inkubacji dokonywano odczytu tzw. strefy halo czyli strefy zahamowania wzrostu wokół studzienek, mierzonej w milimetrach (na zdjęciach uwidoczniony podwójny pierścień, z obręczy tej - średnicy przy użyciu linijki dokonuje się pomiaru). Im większa wartość tym większe prawdopodobieństwo, że miód uwalniając swoje komponenty biologicznie czynne do podłoża, tudzież do otoczenia kolonii bakteryjnych zahamował wzrost danego szczepu w warunkach in vitro.
Niestety, w załączonym poniżej sprawozdaniu miód wielokwiatowy (rzepakowy) wykazał aktywność przeciwdrobnoustrojową jedynie w stosunku do bakterii Listeria monocytogenes w stężeniu 50 i 75%. W pozostałych przypadkach miód nie wykazał aktywności biologicznej (0 mm) co ma potwierdzenie w przeglądzie literatury (publikacje np. prof. B. Kędzi). Miody rzepakowe, akacjowe, wielokwiatowe cechują się szczątkową aktywnością przeciwdrobnoustrojową. Ciekawy jest jednak fakt zadziałania miodu w sposób bakteriostatyczny na patogen Listeria monocytogenes (średnica 1 mm), gdyż bakterie z rodzaju Listeria są Gram-ujemne. Zwykle bakterie Gram-ujemne są bardziej oporne na działanie wszelkich antybiotyków i substancji przeciwdrobnoustrojowych. Wynika to z faktu, iż bakterie Gram-ujemne posiadają dodatkową, zewnętrzną błonę komórkową (barierę chroniącą) w przeciwieństwie do bakterii Gram-dodatnich. Nie dziwi również fakt, że miód nie jest aktywny w stosunku do patogenu Candida albicans. Wygląda na to, że przywilej ten jest zarezerwowany tylko dla propolisu, o czym można przeczytać TUTAJ.
SPRAWOZDANIE - MIÓD WIELOKWIATOWY-RZEPAKOWY - KLIKNIJ ABY OTWORZYĆ
Sprawozdanie z badań aktywności przeciwdrobnoustrojowej miodu lipowego i gryczanego metodą nieakredytowaną
Badanie przeprowadzone zostało w Instytucie Technologii Mikrobiologicznych w Turku, we wrześniu 2020 r. Miodobranie zaś odbyło się 20 lipca (miód lipowy kadra A) i 31 lipca (gryczany kadra B) 2020 r. Celem badania był screening aktywności biologicznej miodu pszczelego lipowego i gryczanego w stosunku do wybranych patogenów żywności jako wstęp do opracowania możliwości wykorzystania miodu pszczelego do konserwowania niektórych artykułów żywnościowych.
Oznaczenia dotyczyły sprawdzenia jak miód wpływa na rosnące w pobliżu kolonie takich wskaźnikowych bakterii bądź drożdży jak:
1. Staphylococcus aureus ATCC 29213
2. Bacillus subtilis ATCC 6051
3. Listeria monocytogenes ATCC 19118
4. Pseudomonas aeruginosa ATCC 10145
5. Candida albicans ATCC 10231
Metodyka opierała się na rozcieńczeniu miodów jałową wodą destylowaną do stężeń 25%, 50%, 75% oraz pozostawieniu próbki wyjściowej (100%) a następnie przeniesieniu kilku mikrolitrów mieszaniny o odpowiednim stężeniu w sposób sterylny do tzw. studzienek (wyciętych otworków) w podłożu bakteriologicznym (na płytce Petriego), zaszczepionym inokulum odpowiedniego drobnoustroju. Tak przygotowana płytka była inkubowana w 25 st. C oraz 37 st. C przez 24 godziny. Po inkubacji dokonywano odczytu tzw. strefy halo czyli strefy zahamowania wzrostu wokół studzienek, mierzonej w milimetrach (na zdjęciach uwidoczniony podwójny pierścień, z obręczy tej - średnicy przy użyciu linijki dokonuje się pomiaru). Im większa wartość tym większe prawdopodobieństwo, że miód uwalniając swoje komponenty biologicznie czynne do podłoża, tudzież do otoczenia kolonii bakteryjnych zahamował wzrost danego szczepu w warunkach in vitro.
Na podstawie załączonego poniżej sprawozdania miód lipowy wykazał aktywność przeciwdrobnoustrojową w stężeniach 75 i 100% w stosunku do bakterii : Staphylococcus aureus (gronkowiec złocisty, średnica strefy zahamowania wzrostu 1-2 mm), Bacillus subtilis (laseczka siewna, średnica strefy zahamowania wzrostu 1 mm), Listeria monocytogenes (średnica strefy zahamowania wzrostu 1-2 mm), Pseudomonas aeruginosa (pałeczka ropy błękitnej, średnica strefy zahamowania wzrostu 2 mm). Miód lipowy jak w przypadku miodu wielokwiatowego nie zatrzymał wzrostu drożdży Candida albicans. Wyniki te, mają odzwierciedlenie w przeglądzie publikacji naukowych, w których można również odnaleźć informację o wysokim działaniu bakteriobójczym i bakteriostatycznym, przypisywanym miodom lipowym.
Jeszcze lepsze wyniki osiągnął miód gryczany. Aktywność przeciwdrobnoustrojowa w stosunku do gronkowca złocistego sięgnęła 3 mm strefy zahamowania wzrostu. Miód ten nie wykazuje jednak aktywności wobec bakterii Bacillus subtilis (0 mm), jednak jest wysoce aktywny wobec bakterii Listeria monocytogenes oraz Pseudomonas aeruginosa (średnica strefy zahamowania wzrostu 2 mm). Podobnie jak wszystkie inne, badane miody nie wykazuje aktywności fungistatycznej wobec Candida albicans. Wyniki te znajdują pokrycie z wartościami, figurującymi w przeglądzie literatury. W roku 2020 nie pozyskano miodu spadziowego i nawłociowego, które również miały zostać przeanalizowane.
Przebadane próbki miodu lipowego i gryczanego wykazują największą aktywność bakteriostatyczną i bakteriobójczą w stosunku do analizowanych patogenów. Najmniejszą aktywność przeciwdrobnoustrojową wykazał miód wielokwiatowy z dużym udziałem rzepaku.
SPRAWOZDANIE - MIÓD LIPOWY I GRYCZANY - KLIKNIJ ABY OTWORZYĆ
Komentarz wyjaśniający do sprawozdań opracował:
mgr inż. Piotr Nowotnik
Specjalista mikrobiolog
Podłoże zaszczepione L. monocytogenes. Od góry studzienka zawierająca: 75% miód, w środku 50%, na dole 25%. Pierścień powstały dookoła wyciętej studzienki to tzw. strefa zahamowania wzrostu czyli obszar, na którym dany patogen został zabity lub zatrzymany w rozwoju, czego dowodem jest brak białych kolonii (obserwuje się zanik).
Aktywność miodu gryczanego wobec Listeria monocytogenes w 37 st. C. Od góry: górna studzienka zawiera 75% miód, środkowa 50% miód, dolna 25% miód.
Aktywność miodu gryczanego wobec Staphylococcus aureus w 37 st. C. Od góry: górna studzienka zawiera 75% miód, środkowa prawa 100% miód, środkowa lewa 50% miód, dolna 25% miód.
Aktywność miodu lipowego wobec Listeria monocytogenes w 37 st. C. Od góry: górna studzienka zawiera 75% miód, środkowa prawa 100% miód, środkowa lewa 50% miód, dolna 25% miód.
Aktywność miodu lipowego wobec Staphylococcus aureus w 37 st. C. Od góry: górna studzienka zawiera 75% miód, środkowa prawa 100% miód, środkowa lewa 50% miód, dolna 25% miód.