Nasza tradycja pszczelarska trwa nieprzerwanie już ponad 40 lat. Pasiekę, w roku 1976 założył śp. Antoni Szczepanowski, żołnierz Armii Krajowej (ps. Ścigacz) w latach 1942-1946 w zgrupowaniu gen. Antoniego Hedy, ps. Szary. O ile "Szary" jest znany sympatykom historii wojennej, tak warto przybliżyć postać Ścigacza. Urodził się 14 grudnia 1920 roku. W 1942 roku wstąpił do AK, brał udział m.in. w bitwie pod Radoszycami, pod Szewcami oraz w rozbiciu więzienia UB w Końskich i w Kielcach w 1945 roku. Za udział w bitwie pod Radoszycami został odznaczony Krzyżem Walecznych. W roku 1992 Antoni zostaje mianowany na stopień sierżanta, zaś 8 lat później przyjmuje nominację na stopień podporucznika Wojska Polskiego. Pierwsze ule zostały postawione w 1976 roku. Były to ule warszawskie poszerzane i było ich około dwudziestu z rodzinami pszczelimi rasy kaukaskiej. Razem z jednym ze swoich synów - śp. Józefem Szczepanowskim kontynuował hodowlę pszczół, przekazując wspaniałą pasję także kolejnym pokoleniom. W pasiece pomagali w tym czasie wnukowie Antoniego - Michał, Paweł i Urszula. Antoni Szczepanowski zmarł w 2002 roku, sześć lat później zaś jego syn i drugi z pszczelarzy - Józef Szczepanowski. Pasiekę po swoich dziadkach, w 2008 roku przejmuje prawnuk Antoniego (a zarazem wnuk Józefa), wówczas 13-letni Piotr Nowotnik, który zajmuje się pasieką do dnia dzisiejszego. Piotr choć był dzieckiem - miał okazję przypatrywać się pracy dziadka Józefa w pasiece. W rozwijaniu tej wspaniałej pasji pomagał mu Tata Robert do 2021 roku (zmarł w wyniku COVID-19). Obecnie w pasiece wszystkie działania wspierają pozostali członkowie rodziny i doraźnie - zaprzyjaźnieni koledzy pszczelarze.  Aktualnie w naszej pasiece znajdują się ule Dadanta i kilka pamiątkowych uli warszawskich poszerzanych, prowadzimy rekreacyjną pasiekę hobbystyczną. Gospodarkę pasieczną oparliśmy o rasy i linie krzyżownicze: hybryda Buckfast, Primorska, Elgon, Meda i Sahariensis.

Pasieka położona jest w doskonałym, wiejskim, czystym i malowniczym krajobrazie, tuż przy lesie liściasto-iglastym w środkowo-wschodniej Polsce. Tereny wolne są od zanieczyszczeń przemysłowych. Pożytki obfitują w sady owocowe, rzepak, mniszek, lipy, grykę, koniczynę, facelię i spadź. Pasieka znajduje się pod nadzorem Powiatowego Lekarza Weterynarii.

​Naszą aktywność prowadzimy na terenie całej Polski, współpracując ze stowarzyszeniami i kołami pszczelarskimi oraz prowadząc liczne wykłady  szkoleniowe dla pszczelarzy, a także prelekcje i warsztaty dla dzieci. Na terenie m.st. Warszawy i okolicach prężnie działamy w tzw. Pszczelarskim Pogotowiu Rojowym zbierając rójki. 

​

Z racji na stale rosnącą liczbę kradzieży rodzin pszczelich w całej Polsce oraz mając na uwadze szczególne bezpieczeństwo również to związane z podwyższonym ryzykiem przenoszenia ognisk zgnilca amerykańskiego przez pasieki wędrowne nie podajemy precyzyjnej lokalizacji pasieki i pożytków. Pasiekę wizytują zwykle Goście tylko i wyłącznie na specjalne zaproszenie Gospodarza. Głównym celem portalu jest kierunek edukacyjny, szkoleniowy i wdrażający dla początkujących adeptów pszczelarstwa.

​

Dziękujemy za wyrozumiałość i jednocześnie wierzymy, że porady znajdujące się na naszej witrynie ułatwią start w pasiece.  

Gospodarze Pasieki Michałów